στρομεϋερίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) θειούχο ορυκτό τού χαλκού και τού αργύρου που απαντά με τη μορφή συμπαγών μαζών, μαζί με ορυκτά τού χαλκού και τού μολύβδου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. stromeyerite < γερμ. Stromeyerit, από το όν. τού Γερμανού χημικού Fr. Strōhmeyer].